Er was eens een ik. Een samenvoegsel van vader, moeder, en alle generaties daarvoor gecombineerd met alles wat ik vanaf het moment dat mijn ouders me maakten aan invloeden van buitenaf heb geabsorbeerd.

Ik mag veel dingen niet. Niet in mijn neus zitten (in ieder geval waar anderen bij zijn), niet harder rijden dan iemand voor me bepaald heeft, niet voordringen, geen onderwerpen aansnijden die niet gepast zijn, niet met het mes van de kip ook nog de uien snijden zonder het eerst met bloedheet water EN afwasmiddel schoongemaakt te hebben. Ik mag het niet zeggen als ik jaloers ben, want ik mag het ook niet zijn.

Ik wil veel van die dingen wel zijn of doen of zeggen of voelen. Dus hier doe ik het. In de blogs kun je lezen wat me bezig houdt, in de gedichten kun je lezen hoe het met me gaat. Of in het geval van de oudere gedichten, ging.